Yüreğime Dokunan Eller

Annemin beni eve hapsetmesiyle basladi esaretim, bazen basimi disari çikarmak istedigimde babamin bakislari perdeliyordu hayallerimi.Büyüyüp okula basladigimda ögretmenim beynimi kelepçeledi, bir süre sonra da ‘elalem’ ordusu gönül gözümü kapatmaya çalisti.Kendimi üzerine beton dökülmüs bir fidan gibi hissediyordum, üzeri örtülmüs sessiz, birakilmis çaresiz. Ama ben beton duvarlari yikip, kusatilmisliktan kurtulmak istiyordum. Etrafimi çevreleyen sinirlarin ötesine uzanip, özgürlük denizinde yüzmek istiyordum.Gökyüzünde bulutlarla beraber süzülüp, esen rüzgarlarla birlikte dünyayi kesfetmek istiyordum. Beynimdeki masali, yasamimdaki efsaneye dönüstürmek istiyordum.Sence ben bunu basarabilecek miyim?Bu öykümün içinde sende varsin; üzüntülerin, mutluluklarin, öfken, nesen, en önemlisi hayallerin. Geçmisin burada, haydi gel, gelecegimizi de beraber yazalim.